Het televisieprogramma ZEMBLA dook gisteravond in de wereld van de legionellapreventie. Aanleiding hiervoor is het feit dat het 25 februari a.s. precies 20 jaar geleden is dat bezoekers van de Westfriese Flora in Bovenkarspel besmet werden met legionella. De uitbraak veroorzaakte 32 doden, en ruim 200 mensen werden ernstig ziek. Sindsdien zijn de regels voor legionellapreventie aangescherpt, en moeten locaties met een hoog risico op legionella aan strenge eisen voldoen.

Toch blijft het aantal ziektegevallen door legionella stijgen, zegt het RIVM. En terwijl de legionellabacterie steeds meer slachtoffers maakt, vooral onder mensen met een verminderde weerstand, blijkt de opsporing van de bron buitengewoon lastig. Slechts in een enkel geval wordt de besmettingshaard gevonden, zodat veel patiënten er nooit achter komen waar en waardoor ze zijn besmet.

Centrale vraag van de programmamakers: Waarom is de jacht op de legionellabacterie zo ingewikkeld?

Kijk hier de aflevering terug

Vorig jaar heeft Kennisinstituut ISSO een enquête in de markt uitgezet, om te achterhalen waarom Legionellapreventie in de bouw nog onvoldoende heeft geleid tot meer veiligheid. Uit deze enquête bleek dat de bouw nog altijd niet integraal samenwerkt op dit punt. Drinkwaterinstallaties in gebouwen zijn vanaf oplevering regelmatig niet inherent legionellaveilig. Is er eenmaal een normoverschrijding voor Legionella aanwezig, dan zien gebouweigenaren zich vaak genoodzaakt tot duur en/of arbeidsintensief beheer. ISSO pleit daarom al langer voor een integrale aanpak, waarbij in de ontwerpfase nagedacht wordt over de drinkwaterveiligheid. Waterleidingen zijn nog te vaak het stiefkindje in de bouw. Momenteel is ISSO in gesprek met het ministerie van BZK om te bekijken hoe de gewenste kwaliteitsverbetering bereikt kan worden. Er is een belangrijke rol weggelegd voor architecten en bouwkundig ontwerpers. Hiervoor heeft ISSO al in 2008 publicatie 811 opgesteld. Ook voor installateurs en adviseurs zijn diverse richtlijnen voorhanden.