Gemiddelde leestijd voor dit bericht is 69 seconden

karton

Karels dochter kwam vorige week met een nieuw stukje techniek thuis waarnaar onze vakman met enige verbazing heeft staan kijken. Het bleek een google cardboard bril te zijn, zo’n kartonnen bril waar je je mobiel in stopt om virtual reality video’s te zien en spelletjes en te spelen. Dat zou nog wel eens de toekomst kunnen worden, ook voor mijn vakgebied, dacht Karel. “Stel je toch eens voor dat je virtueel hele installaties aanlegt en gelijk kunt zien of deze goed werken. Knap hoor zo’n stukje karton.”

De volgende ochtend ging Karel vroeg op stap voor een geliefd kanalenklusje. Uiteraard had hij vooraf precies berekend hoeveel materiaal er nodig was en dit had hij netjes ingekocht. Helaas, en niet voor de eerste keer, kwam hij toch weer een stukje tekort. In zijn bus lag niets meer wat zou passen, de groothandel was in zijn ogen te ver weg. Maar ja, half werk afleveren staat niet in Karels woordenboek. De installatie moet uiteindelijk wel goed functioneren, koste wat het kost. Voor een ordinaire dozenschuiver zouden ze hem niet uitmaken.

Dat was het, bedacht Karel opeens, de onderdelen hadden in een grote doos gezeten: karton! Zo zie je maar weer dat de toekomst altijd weer een stuk sneller dichterbij komt dan gedacht. Maar eens kijken of hij patent kan aanvragen op deze mooie nieuwe uitvinding: ‘het Karel cardboard kanaal’.