Achtbaan

Met veel spanning had Karel afgelopen dinsdag naar de persconferentie gekeken van Rutte en De Jonge. Wat zouden ze nu weer uit de hoge hoed toveren? Er waren al wat berichten gelekt over de horeca die weer dicht zou gaan. Maar Karel was natuurlijk vooral benieuwd of hij nog gewoon zijn werk kon blijven doen en dus inkomsten kon genereren.

Nadat Rutte zijn 8 punten had opgelepeld, slaakte Karel een, gedeeltelijke, zucht van verlichting. Zijn favoriete kroeg was weliswaar voorlopig taboe, maar zijn werk kon hij gelukkig nog wel ‘gewoon’ blijven doen. Een mondkapje droeg hij toch al bij binnenkomst en zolang de bewoners niet in zijn nek stonden te hijgen kon hij zijn vakwerk met een gerust hart blijven uitoefenen.

Dat was een hele verademing. Het afgelopen half jaar was voor de hele branche een achtbaan van emoties geweest. Eerst werden projecten uit angst voor besmettingen massaal afgezegd, later kon iedereen weer vol aan de bak omdat alles onder controle leek. Nu voelde hij de situatie toch weer terug naar af gaan en daar zat hij echt niet op te wachten, ondanks dat zijn portefeuille voor nu nog goed gevuld was.

Want werk had hij nog volop. En ook de dag na de persconferentie ging hij gewoon aan het werk. Een nieuwe vloerverwarmingsinstallatie én riolering stonden op het programma. Hij wilde dit uiteraard zo snel mogelijk afronden, om snel door te kunnen gaan met de volgende klus; je weet maar immers nooit. Hij sloot daarom de complete installatie binnen no-time aan, liet beugeltjes voor wat ze waard zijn en wist zo in een zucht de installatie opgeleverd achter te laten. Een werk dat bovendien perfect zijn emoties van de afgelopen maanden weerspiegelde: een fraaie achtbaan.